Chapter 37 part 1 

Nathaniel POV

Habang nagaganap ang laban ng heneral at ng mga tauhan ng Halloween ay kasalukuyan na itinatakas ako ng mga sundalo sa lugar.

 Alinsunod ito sa utos ng kanilang kapitan na kasama kong tumatakas sa lugar na iyon.

Isinakay nila ako sa isang halimaw na may karwahe sa likod na ginagamit ng eskapa bilang sasakyan at wala itong preno na bumubulusok pa alis sa lugar.

Libo libo parin ang nakikita kong mga sundalo ng eskapa sa ibaba na patuloy na tumatakbo papunta sa dereksyon ng labanan upang tulungan ang kanilang heneral.

Habang nasa loob ako ng karwahe ay kitang kita ko ang mga tensyunadong reaksyon sa mukha ng mga sundalong kasama ko sa loob.

Mararamdaman mo ang takot at pagkalito ng ibang naroon at walang gustong umimik sa kanila sa mga oras na iyon.

Ilang sandali pa ay biglang tumayo ang isang binatang sundalo at nagdabog na nagagalit.

" Kapitan, hindi ko maintindihan bakit tayo tumatakas? Tayo ang first Unit ng pwersa ng heneral hindi ba dapat tayo ang mga kasama nito sa laban?" Sigaw nito.

Dahil sa kagaspangan ng ugali nito ay bigla syang hinila paupo ng isa sa mga kasamahan nya upang patigilin sa pag tataas ng boses.

" Wag kang sumigaw sa harap ng kapitan, Malinaw sa utos ng Heneral na tayo ang magdadala sa taong ito sa ligtas na lugar." Sambit nito.

Hindi tinangap ng binata ang nasabi ng kasamahan nya at nagtataka dahil maraming unit ang pwedeng utusan upang madala ako sa ligtas na lugar.

Para sa binata ay hindi magandang desisyon na umalis sila sa hanay ng heneral gayong sila ang pinakamalakas na pwersa na inaasahan ni Agane sa mga labanan.

" Hoy Fero, kahit na malapit ka sa heneral ay wala kang karapatan kwesyunin ang desisyon ng kapitan. Tandaan mo isa ka lang baguhan dito." 

Dahil sa nagiging tensyon sa pagitan ng ilang sundalo ay biglang itinaas bahagya ng kapitan nila ang kamay nito upang patigilin sila.

" Alam ko ang nararamdaman mo, hindi biro ang kalaban ng ating heneral, napakalakas nila at sa tingin ko maging ang heneral ay tiyak na mahihirapan talunin ang mga ito."

" Kung ganun mas dapat na naroon tayo, ang first unit ang pinili ng heneral na maging tauhan nya sa mga laban kaya bakit natin sya iiwan lugar na iyon ng nag iisa?" 

Ramdam ko ang matinding galit ng binatang ito at pag nanais na matulungan ang heneral pero gayumpaman ay walang naisagot ang kanilang kapitan kundi ang pag buntong hininga.

Ilang saglit pa ay bigla itong tumingin saakin ng masama. Nanlilisik ang mga mata nito na tila ba nagagalit saakin.

" Hindi ko maunawaan kung bakit mas mahalaga pa ang isang taong kagaya nya kesa ang tulungan ang ating heneral." Sambit nito.

" Kahit anong mangyari ay dapat sundin ang utos ng heneral at wala tayo ibang gagawin ngayon kundi dalhin sya sa kasunod na bayan bago tayo bumalik." 

Napapikit ang binata at nagtitimpi ng galit dahil alam nya na kung magmamatigas pa sya na bumalik ay maaari syang lumabag sa utos ng kanyang heneral.

Ilang saglit pa ay bigla itong tumayo at pumunta saakin, sa pagkakataon na iyon ay kwinelyuhan nya ako at galit na hinila.

" Wala akong paki kung isa kang bayani o isang malahimalang tao pero kapag may nangyari saaming heneral na masama ay sisiguruhin kong pagbabayaran mo iyon." 

Dahil sa pagiging marahas nito ay dali dali syang pinigilan ng mga kasamahan nya at pinapahinahon.

" Tama na yan, walang maitutulong sa sitwasyon natin ang ginagawa mo." Sambit ng kasamahan nya.

" Nag iisip ka pa ba? Hindi mag uutos saatin ang heneral na unahin ang kaligtasan nya kung hindi sya mahalagang nilalang." 

Habang pinipigilan ng mga kasamahan nya ang binata ay biglang may sumagot sa isa sa mga sundalo kasama namin.

Isa itong babaeng may mahabang buhok at may tenga ng fox. Matalim ang mga mata nito at kagaya nung binata ay hindi rin ito natutuwa sa pag liligtas saakin.

" Mahalaga? Totoo nga ba na isa syang espesyal na tao? " 

" Wala akong maramdamang malakas na kapangyarihan sa katawan nya at base sa ikinilos nya kanina ay wala syang nagawa para pangalagaan kahit man lang ang sarili nya.

Natahimik ang lugar sa hindi pagtugon ng mga kasamahan nya habang ang babaeng fox naman na nagsasalita ay nilalaro ang kanyang patalim na hawak.

" Sa pag kaka alala ko ikaw yung baguhan aplikante na pilit na isinasali ni heneral Ataparag sa eskapa at nagawang iligtas ang lahat sa warlord?" 

" Tsk, hindi ko alam ang totoong nangyari at kung paano mo natalo ang warlord na si Serenity pero sa nakikita ko isa ka lang naman normal na tao." Dagdag nito.

" Mahalaga saamin na tulungan ang heneral na ipagtangol ang bayan namin kaya kung sakali man na totoo na isa kang mapag himalang tao ay nakiki usap kami na wag kang maging pabigat saamin." 

 " Fumiko itigil mo na yan. " sambit ng kapitan nila.

Gayumpaman kahit na pinagsabihan ito ay hindi ito nag papigil na magsalita at muli sinabi na kung may naitatago man akong kung anong kapangyarihan ay kahit mailigtas ko lang ang sarili ko ay malaking utang na loob nila saakin.

Nasabi nya yun upang magawa nilang makabalik sa kanilang heneral at matulungan ito dahil alam nila na hangat hindi sila nakakasiguro na kaya kong iligtas ang sarili ko ay hindi papayag ang kapitan na bumalik kung nasaan ang labanan.

Alam ko ang ibig nyang sabihin gayumpaman hindi ko magawang makasagot sa kanya, siguro dahil hindi ko na alam din ng gagawin ko.

Wala ng enerhiyang natitira sa katawan ko dahil naubos na ito ng subukan kong isara ang mga sugat at pinsala ko sa katawan.

Iniisip ng karamihan ngayon na isa akong bayani at may natatagong kapangyarihan pero kahit alam ko na taglay ko ang kapangyarihan ni Kula ay hindi ko magawang magsalita at sabihin na kaya ko ang sarili ko.

Tama, hindi ko magawang magsalita dahil kailangan ko ng tulong, kailangan ko ng makakapagligtas saakin. May kapangyarihan akong pagalingin ang sugat ko pero sobra na ang kapagoran ng katawan ko at alam ko ano mang oras ay maaari akong sumuko.

Wala akong nagawa kundi ang mapailing at nung makita ko ang tingin ng lahat saakin kasama ang kanilang kapitan ay lalo akong nanlumo sa kahihiyan dahil tila nag aantay sila na may sabihin akong maganda na makakatulong sa sitwasyon namin.

" Pasensya na pero kagaya ng hinala nyo ay hindi ko kayang iligtas ang sarili ko. Ang kapangyarihan ko ay nakadepende sa taglay kong enerhiya at  dahil naubos na ito kanina ay wala na akong maitutulong sa heneral para matalo ang kalaban nya."  Nakayukong sambit ko.

Natahimik ang buong lugar sa hindi pagtugon ng kapitan at dahil na rin sa nasabi ko ay lalong nainis ang ibang mga sundalo.

Napabuntong hininga ang kanilang kapitan at sinabihan ako na wag mag alala dahil kahit anong mangyari ay itutuloy nila ang pagdadala saakin sa ligtas na lugar.

Sa pagkakataon na iyo nagpakilala ito saakin bilang si Derovia, ang kapitan ng pangunahing pwersa ni Heneral Agane at syang pangalawang pinuno ng hukbo.

" Nabangit saakin ng heneral na nakikita mo ang hinaharap, sa totoo lang hindi yun kapanipaniwala pero kung totoo nga iyon ay malaking bagay iyon para sa eskapa." Dagdag nito.

Sinasabi nito na malaki ang pagpapahalaga saakin ng heneral dahil sa natatangi kong abilidad kaya naman nakakasiguro silang may silbi ang pag sasakripisyo nila at unahin ang kaligtasan ko alang alang sa buong bansa nila at sa eskapa.

" Huh? Hindi, hindi ko nakikita na ganun ako kaimportanteng tao dahil hindi ko eksaktong nalalaman ang hinaharap at ang totoo ay hindi lahat ng alam ko ay may naitutulong sa kasalukuyan " 

Bigla akong napaisip kung bakit naitanong saakin ng heneral ang bagay na iyon at naitanong sa kanya kung iniisip ba nito na maaari kong magamit ang kakayahan ko para makatulong sa sitwasyon namin?

Agad naman nitong itinangi iyon at dinahilan na sadya lang syang interesado dahil nagpakita ang kanyang heneral ng pag hanga sa kakayahan ko lalo na nung magawa kong mailigtas ang eskapa kay serenity.

Hindi ko alam kung dapat ko ba sa kanya ikwento ang kakayahan ko o ang nalalaman ko pero dineretso ko na agad ito na hindi ganun kapambihira ang nalalaman ko sa hinaharap.

Inamin ko sa kanya na hindi maganda ang mga bagay na nalalaman ko sa nakaraan at isa na roon ang mga kamatayan ng mga nilalang.

" Kung nag aalala kayo kay Heneral Agane sa laban na nagaganap ngayon ay ako na ang nagsasabi sainyo na hindi sa lugar na ito mamamatay ang heneral." Sambit ko.

Nagulat ang lahat sa narinig nila saakin at tila nabuhayan ng loob.

" Totoo ba yan?" 

" Tama, hindi pa sa ngayon pero gayumpaman hindi ko alam ang mangyayari sa inyo o kung ilan ang makakaligtas na mga sundalo na nasa ibaba ngayon." 

Sandaling natahimik ang lugar sa hindi namin pagsasalita at sa sandaling yun ay biglang lumabas sa hood ko si melon at pumatong sa ulo ko.

Dito ay bigla syang nagsalita at hindi kagaya ng alam ko ay narinig ito lahat ng mga sundalo.

" May magagawa pa kayo para makatulong sa inyong heneral at mailigtas ang mga kasamahan nyo sa tiyak na kamatayan." 

Nagulat ang lahat sa biglaang paglitaw at pagsasalita ni Melon sa harap nila at nagtataka sa sinasabi nito. 

Dito ay ipinakilala nya ang sarili bilang isang espesyal na ispirito na katuwang ko sa pakikipaglaban.

Hindi nakikitaan ng malakas na enerhiya si melon kaya naman alam ko na maaaring maduda ang mga ito sa mga sinasabi nya kaya naman ginawan nya ito ng paraan.

" Ang kapangyarihan na pinagkaloob ko kay Nathaniel ang dahilan kung paano nya nagapi ang warlord na si Serenity at kung makikipagtulungan kayo ay maaari nya rin magapi ang anak ng warlord na si halloween sa laban." 

Hindi ko alam kong ano ang tumatakbo sa isip nito pero hindi nya ako hinayaan na komontra sa pinaplano nya at hinihiling na hayaan syang gawin ang tungkulin nya.

" Sinasayang mo ang kakayahan na pinagkaloob ko sayo dahil sa pagdududa mo sa kung ano ang tama o mali."

Dito ay ipinaliwanag nya sa lahat na may kakayahan ako na kumuha ng enerhiya ng mga nilalang at gawin itong power source para magamit sa pakikipaglaban.

Ang enerhiya na ito ay naiipon lang at sinigurado nya na kung mas marami akong mahigop na enerhiya ay mas malakas ang tataglayin kong kapangyarihan upang magamit sa laban.

" Ayaw ni Nathaniel na nakawin ang kapangyarihan ng mga nilalang dahil sa sariling mapantayan nito sa kung ano ang tama o mali kaya naman kung nais nyo makatulong ay hinihiling kong ibigay nyo na lang ang mga enerhiya nyo sa kanya."

" Ibigay sa kanya ang enerhiya namin?" 

" Teka Melon hindi ako sigurado sa binabalak mo." Biglang singit ko sa usapan.

Hindi pinansin ni Melon ang sinabi ko at nagtanong sa kapitan kung handa ba itong ibigay ang enerhiya nila.

Ipinaliwanag nya na ang tinataglay nilang enerhiya ay limitado lang na syang dahilan kung bakit wala silang binatbat sa anak ng halloween na kayang mag cast ng level 3 magic at ibang iba iyon sa kayang tangapin ng katawan ni nathaniel. 

Napaisip ang Kapitan at hindi na nagdalawang isip pa na itanong kung ano ang mga detalye ng kakayahan ko pero seryoso nitong sinabi na humahanga sya sa abilidad ko kung sakaling totoo ito. 

" Gayumpaman kung sakaling kunin mo nga ang enerhiya namin maipapangako mo ba na matulungan ang aming heneral." 

Bigla akong napatigil at napayuko na lang dahil alam ko sa sarili ko na hindi ako sigurado sa bagay na iyon.

Naranasan ko magkaroon ng malakas na kapangyarihan pero nung naubos lang ito sa pag protekta sa katawan ko ay naisip ko na bale wala ang pagkakaroon ng maraming enerhiya kung wala akong alam sa pakikipag laban.

" Totoo na maaari akong magtaglay ng maraming enerhiya galing sa iba pero hindi ako mahusay sa pakikipaglaban at sa tingin ko hindi ko kayang talunin ang anak ni halloween." 

Ipinaliwanag ko rin na sa oras na ibigay nila saakin ang kapangyarihan nila ay makakatulog sila at mauubusan ng lakas.

Dahil sa sinabi ko ay biglang lumabas sa bibig ni Melon ang malaking martilyo na kahoy at ipinukpok sa ulo ko dahilan para mapaluhod ako upang matauhan ako.

" Hangal! Hindi ko na alam ang gagawin ko sayo nathaniel hangang kailan ka ba magiging negatibo sa buhay?  Hindi importante kung hindi ka mahusay sa pakikipaglaban ang mahalaga may mailigtas ka." 

" Hindi ko inaasahan na matatalo mo ang anak ng halloween sa laban pero kailangan ng tulong ng heneral sa mga oras na ito at iyon ang dapat mong gawin." dagdag nito.

Ipinaliwanag saakin ni Melon na hindi ko kailangan maging magaling para maging bayani at ang tanging magagawa ko lang sa mga oras na ito ay maging kapakipakinabang sa heneral. 

Ipinaalala nya rin saakin na walang magbabago sa itinakda kung walang magbabago nito at hindi ko kailangan matakot sa kamatayan dahil hindi ito mangyayari saakin.

" Tandaan mo ito nathaniel, hindi ka mamamatay sa araw at lugar na ito tumakas ka man sa lugar na ito o hindi gayumpaman, Kung nais mo mabawasan ang masasawi sa laban na ito ay kailangan mong may gawin." 

" Nakakalimutan mo na ba ang sinabi sayo ni koko? Hawak mo ang kanilang mga tadhana at kung hindi ka kikilos na baguhin ang kanilang hinaharap ay mabibigo ka sa misyon mo dito sa endoryo." 

Dito ay napaisip na lang ako at nag flashback ang mga ala ala ng mga nilalang na namatay sa harap ko at wala akong nagawa kundi panuorin ito.

Ang tanging bagay na pwede ko lang magawa ngayon ay tangapin ang ibinibigay na pagkakataon ni Melon saakin upang mabago ang itinakda.

" Ewan ko kung hangang saan ang kakayahan ko pero gusto kong baguhin ang nakatakda at gagawin ko iyon ano mang mangyari." Matapang na sambit ko.

Tumayo ako at humarap aa kapitan habang itinataas ang kanang kamay.

" Paki usap magtiwala kayo saakin, pahiramin nyo ako ng kapangyarihan nyo para makapagligtas."