Hindi pa nauuso ang word na Selfie e, mahilig na talaga ako kumuha ng mga litrato na solo ko o kasama
ko ang mga mahal ko sa buhay. honestly isa akong Photographer graduate at adventurous pa ako
mahilig ako kumuha ng mga magagandang nanawin dito man sa pinas o sa ibang bansa.

Syempre kukuha na lang ako ng magagandang tanawin – dapat kasama na ako ang dami kaseng nangunguha ng
mga picture ko na magagandang tanawin (mga poser) dahil doon palage nalang na hahack ang FB
(facebook) ko.

Pero itinigil ko na rin ang pagkahilig ko sa mga litrato matapos sa nangyare sakin
nakaka kilabot ,at na trauma na ako.

Kase habang nangongolekta ako ng mga litrato sa isang album. oo old style pero , maganda kase
at least hindi iyun nawawala o na dedelete sa memory card na ginagamit ngaun.

At iyun na ata ang huli at una kong sinunog na litrato kahit pa na medyo nanhinayang ako
dahil maganda at perfect ang pagkakakuha ko doon.

Sinunog ko yun dahil sa nakakakilabot ko nakita.

***

Nasa red room ako tinatawag na pagkikilatis ng mga litrato (old style filming photos)
Ang huli ko litrato sa dati kong tinitihan sa isang condonimum syempre selfie muna bago ako umalis
at mag good bye, madami din kase ko memories doon at mga taon na rin ako tumira doon. 1 linggo na rin
nakalipas bago ako lumipat sa bago kong bahay sa bulacan. Ngaun

Matapos na ako sa pag aayus ng kalat sa kuwartong iyun ng napansin ko sa litrato ko na yun na zoom ko
na gulat ako na,may kamay sa gilid ng ding ding tila nakakapit,sa isang building, na malapit
sakin sa di kalayuan sa likuran ko. Mahahaba ang kuko nito!

Tinignan ko ang ibang litrato ko (previous) bago pa ang litrato sa condonimum, sa ibang lugar .
isang park, naman nakuha kasama ang girlfriend ko sa ilalim kami ng puno.
At gaya ng inaasahan nandoon din ang kamay!

At halos mga litrato ko sa taong ito lang .Nakuha ko lahat ng litrato ko ,ibat ibang scene nandoon ang
kamay! – kaya sa takot ko wala akong nagawa kung hinde sunugin lahat. hindi na ko nakaramdam ng
hinayang sa mga pinaghirapan ko kase... mas lumamang ang takot sa buong katawan ko na hinde
maalis alis. Kahit pa na sunog na.

Kaya habang isa isa ko na sinusunog trauma na ako , kumuha ng mga litrato. Nagtataka lang
at 2 tanong lang ang naiwan sa isip ko nang mga sandali na yun...

“sino kaya siya? ...

BAKIT GANUN?...”





WAKAS.