UNTIL I MET YOU

By: Ballad

Ako nga pala si Joseph 25 taong gulang isang Freelancer sa quezon city, masayang nagsasama Samantha almost 5 years.        

Naalala ko pa ung una kaming nagkakilala sa Quezon city public library, panahong nagaaral pako at ako ay 21years old nag arral sa kursong computer science.

Naghahanap ako ng libro about sa programming dahil malapit na ung Final defense namin. Inabot ako ng 5 oras sa library para mareview ko lang un. 

5pm na ng hapon nagmamadali akong lumabas dahil dalawang oras nalang bago ang defense.

Nang biglang nabanga ko ang laptop mo at nawalan ng malay. nung nagkamalay ay bwiset na bwesit ka dahil hindi lang ang laptop ang nasira ko pati ang salamin mo or reading glass ika nga.

‘’Bwiset ka di ka ba tumitingin sa dinadaanan mo ‘’, malakas na pagkakasabi habang medyo nahismasmasan ako.

Pasensya na hindi ko nakita ung dinadaanan ko nagmamadali kasi ako dahil defense naming ngayon araw sabi ko naman.

Halos napapaiyak ka sa nangyari dahil naka save sa laptop nya ang importanteng files para sa Final presentation and reviewers.

Nag isip ako ng paraan matutulungan ka
“Kung gusto mo hiramin mo muna laptop ko, Total ako naman ang nakasira”.

“Ikaw naman ang dahilan bakit Malas na araw ko sige’’, Supladong pagkakasabi.

Hinayaan na kita mag type sa keybaord, at tinitignan ung mga ginagawa mo.

Nalaman ko na Bachelor of science Business Administration ang course na kinuha mo at 22 taong gulang ka nun.

Habang nakatingin ako sa tinatype mo, napansin ko ng madaming pending files.

Naisip ko na kung ganun ang nangyari sakin maiinis at mababadtrip din ako. Mukhang ako pa ang magpapaayos ng nasirang laptop nya, manyiyak nyiyak nasa isip ko.  

“Badtrip talaga uulit pako mula umpisa buti nalang natatandaan ko pa ung mga nagawa ko.
Hindi nalang kita kinibo habang nagta type. Matapos ang isang oras kalahati ay natapos din ang tinatype.

“Natapos ko din pero di pa tayo tapos sa nasira mong gamit’’. 

Okay pero anu naman ung gagawin ko ,Bayaran mo laptop ko 20k?

Ha!! Mahal nun ah nag aaral pako at graduating?

Graduating din naman ako ah tsaka ikaw naman nakasira,

Nangaasar na pagkakasabi.

Suot ko parin ung salamin kung basag, kaya naman I guide mo ako sa daan pauwi.

Napasuntok sa noo ako habang iniisip ko ung babayarin ko, kung kalian graduating na ako tsaka naman may biglaang gastosin.

Habang naglalakad kami sa daan sinabi nya sakin na sa terminal ng bus sya sasakay at sinamahan ko sya hangang makarating kami sa terminal.

“Nga pala di ko talaga natapos ung ginagawa ko kaya needed mo pumunta sa public library tuwing hapon and by the way needed ko din laptop mo tuwing weekends dahil yare ako sa group ko nagpasa na sila ng complete files”.

Sige habang nagiisip ako na malaki ang babayaran sa laptop. 

May conditions ako kung gusto mo makatipid sap ag Bayad sa nasira mong laptop ay di ka dapat mawawala tuwing hapon sa library and susunod ka sa utos ko.

“Anu ako alalay malakas na pagkakasabi ko”
Totoo naman ah binibigyan naman kita ng options nakakaawa ka kasi habang tumatawa ng nakakaloko si Samantha.

Uuwi nako geh habang ako ay naiinis na ewan, Bye bye kumakaway na nakakaloko si Samantha.
Nakauwi ako ng bahay pasado 10pm ng gabi at na skip ko ang klase ko ng dahil sa kanya.
‘’Ooh kamusta ung araw mo sabi ni mama’’
Okay naman Nay, Madami lang ginawa sa school tsaka activities sabi ko.

Si Nanay ko ay OFW kakauwi lang nya kung kalian graduating ako.

Nahihiya naman ako magsabi na may 20k akong babayaran sa estudyanteng nasagi ko ang laptop tapos sya pa ang boss.

Aayosin ko ang problema na ito na hindi ako humihingo ng tuloy kay mama, needed ko lang galingan para ako ay maka graduate. Habang kumakain kami ay sakto na nakauwi na si papa galling sa pinapasokan nyang trabaho sa malaking Companya. 

Alam kung kaya naman bayaran ung laptop, minabuti ko nalang kumain at magpahinga para bukas.

Kinabukasan ay inayos ko ang aking mga gamit bago pumasok. Okay naman ang mga subject’s halos unti nalang ang kulang para matapos ang requirements.

Maaga din akong pumasok sa library nagpapatugtog ng music at nagaayos ng folders.
Napatingin ako sa bintana at papasok na ng library si Samantha,halatang badtrip na ewan nanaman natatawa ako sa isip ko.

Habang nagpapalamig sa labas ng library ay dumiretso ako sa canteen para kumain. Nagutoman ako dahil nalamigan ang tyan ko sa aircon.

Mga hot ramen ang kinain ko sa halagang 40 pesos kuntento na ako.

After nun ay umakyat nako at pumasok sa library, nagtataka ako bakit wala ka na pati ang aking laptop.

Nataranta na hindi mapakali dahil tangay nya ung Laptop ko nang biglang may tumapik sa likod ko.

“Hoy bat parang may nakita kang multo”.

Natatakot ka ba nag tangayin ko ang laptop mo?
 

“Hindi ah takot na takot na pagkakasabi ko”

“HAHAHA sabi na eh”, lumabas lang ako dahil kinausap ko ung group members ko.

Ganun ba, sige anu napala gagawin ko?

Halos natapos ko ung iba pero kulang parin nasa top list ako sa cum laude.

What talaga ba, di nga?

OO pero, alam ko di papayag ung mga classmates ko.

Kinwento mo sakin na hindi mo ka close ang mga kaklase mo dahil ung gusto din nila ang taong tumulong sayo si Mark.

Isa ring kilala sa Campus at may katungkulan ang kanyang magulang sa naturang kolehiyo,
Si Mark ay kaklase ko since elementary Malaki na ang naitulong nya sa akin nung time na kapos kami sa pera at walang wala. 

Ang sabi mo pa sakin ay napansin mong balak nyang pormahan, hindi mo lang masabi kasi baka isipin ni Mark na ginagamit mo lang sya.

The rest ng buong week ay tinulungan kita at isang lingo bago ang Final deadline ng submission.

“Buti kapa laptop lang ang problema HAHAHA’’, nasabi mo din na ayaw mo mag share ng problema sa lolo at lola dahil iniwasan mo mag worried sila.

After nun ay kumain tayo sa labas, Tara kain tayo sa labas nakaka stress din na ganito lagi na naka focus sa activities.

Bumili ako ng cheese burger para hindi Cheesy ang usapan.

Ayan Bumili ako ng cheese burger nilibre na kita mukha kang depressed.

Nang biglang may pumasok ng lalaki si Mark pala bigla akong sinapak at nagkalat ang mga pagkain.

“Tama na Mark”, malakas mong pagkakasabi,
“Sino yan, yan ba ang ipapalit mo sakin”.

Nagdilim ang paningin ko at sinapak ko si Mark, nang pangabot kami sa labas ng restaurant hangang sa sinuntok moko ng awkward at hinila paalis sa lugar.

Bakit mo ako sinapak?

“Hindi mo alam ang ginagaw mo, alam mo bang madaming nag record nung nangyari”

Magpasalamat ka na ginawa ko yun dahil kung hindi ay ipapasuspend kapa sa school.

Sinabi ko na bakit hindi mo magawa sa kanya yun?

Ang sabi mo naman nakilala mo naman ako dahil sa nasira mong laptop, at umalis ka mag isa.

Habang nasa bahay ako naisip ko na tama ka hindi ko na dapat pinakakabalahan ung problema mo total after graduation ay hindi na tayo magkikita.

Tinapos ko ang defense at okay naman pasado kami naglilipit na ako ng damit after defense
Nakita kita na masaya na nakapagpasa ng requirements at dinedma nalang kita nun.

Araw ng graduation ay masaya ang lahat kasama ko ang mga ka grupo ko na kumakain sa ibang eat all you can na pagkain.

Natapos ang pag salo salo at naglalakad nako pauwi na bigla kitang nakita.

Si mark ay kinukulit ka na maging kayo, nagulat ako na may dala syang patalim.

Sumugod ako sa kanya at sinapak habang umiiyak ka nadaplisan ako ng kanyang kutsilyo, nang bigla nalang may mga pulis na nakakita dinala kami sa ospital at si Mark ay kinulong.

“Anak anung nangyari sayo”, Sabi ni Mama.
Okay lang ako medyo na pa trouble lang.

Sino yang kasama mo anak?

Si Samantha Batch mate ko at kasama ko nung nangyari ung trouble, hindi ko nalang sinabi na niligtas ko sya dahil nakita kong nahihirapan ka.

Akala ko Girlfriend mo? natatawang sinabi ni mama.

“Ah hindi po tinulungan niligtas nya po ako,Nahihiya mong pagkakasabi”.

After nun ay nakulong si Mark, at pinutol ko na ang contact sayo, para alam ko kasi na nabayaran ko na ung laptop na nasira ko pati buhay ko inalay na, kalmado na pagkakasabi ko.

Papunta nako sa airport, kumuha na ng ticket at nandyan na din ang flight ko habang naglalakad ako na may dalang bagahe ay biglang may yumakap sakin sa likod.

Inisip ko na sana kung sino man ito ayoko ko na makabadtrip ng araw paalis naman na ako.

Paglingon ko ay ikaw pala na namumula at umiiyak,

“Aalis kana agad ng walang pasabi, ilang beses mo ba ako babadtripin”.

Nabayaran ko na ung laptop kaya tapos na tayo.

Nang bigla mo akong hinalikan na umiiyak.
Anung gagawin ko mahal na kita, pumunta ako sa bahay ng magulang mo ayoko na umalis ka.
Habang sinasabi mo sakin un ay naglalakad ni Mama at Papa na tumatawa.

“Anak, lumapit talaga sya sa amin, kinuwento nya lahat paano kayo nagkakilala at sinabi mo sa kanya na may utang kang 20k pero hindi mo nalang sinabi dahil ayaw mo na humingi ng tulong sa iba”.

“Hangang kalian mo itatago yang nararamdaman mo anak,si
Samantha na ung lumapit sayo”

Niyakap na din kita, at hinalikan, hindi ko na din tinuloy ung work ko sa ibang bansa.

Naging tayo for 5 years ineenjoy ang pagsasama at nag work tayo para makapagtabi ng pera sa kasal natin.