Episode 5 (One-Shot)

Sa panahon ng teknolohiya, halos lahat ay konektado sa isa't isa. Ngunit gaano nga ba kalalim ang koneksyon kung ito ay pawang salita lamang sa isang screen?

Si Yna, tahimik at seryosong estudyante, ay may isang sekreto—lagi siyang online para kausapin si Rex, ang kanyang chatmate na tila perpekto sa lahat ng bagay.

---

Habang break time, tinago ni Yna ang cellphone nang lumapit si Me-Ann, kanyang kaklase.

“Uy, sino ka-chat mo nanaman?”

“Wala lang,” tipid niyang sagot.

Ngunit napansin ng kanilang guro na si Ginoo Rivera ang madalas na pagiging tahimik ni Yna, nitong mga nakaraang araw.

“Yna, okay ka lang ba? Kung may kailangan ka, nandito lang ako,” malumanay niyang wika.

“Opo sir, salamat po,” sagot ni Ynah, ngunit bakas sa mata niya ang alinlangan.

---

Pag-uwi, agad siyang nagkulong sa kwarto. Sa chat:

Rex: “Miss na kita. Sana magkita na tayo soon.”

Yna: “Talaga? Kailan?”

Sa hapag-kainan, napansin ng kanyang tatay na tila wala siya sa sarili.

“Anak, ang buhay ay hindi lang umiikot sa cellphone. Huwag mong hayaang mas ilapit ka sa panganib kaysa sa mga taong totoo mong kasama sa bahay,” sabay abot ng ulam sa kanya.

Tahimik lang si Yna. Hindi niya alam kung dapat niyang sabihin ang totoo.

---

Isang araw, nag-alok si Rex na magkita sila sa isang mall.

Rex: “Promise, hindi mo pagsisisihan. Mabait talaga ako, kahit hindi pa tayo nagkikita.”

Nag-alinlangan si Yna. Gusto niyang maniwala. Ngunit sa likod ng isip niya, may boses na nagtatanong: “Paano kung hindi siya ang inaakala ko?”

---

Isang gabi, nagpaalam si Yna sa kanyang ina na pupunta sila ng kaibigan sa mall. Ngunit tila kutob ng isang ina, pinigilan siya ni Nanay.

Nang gabing iyon, kinausap siya ng kanyang tatay at nanay. Ipinakita ng kanyang ina ang isang screenshot ng profile ni Rex—at isang babala mula sa social media tungkol sa lalaking gumagamit ng pekeng litrato at nanloloko ng kabataan.

Namutla si Yna.

---

Kinabukasan, kinausap siya ni Ginoo Rivera sa guidance office.

“Hindi kita huhusgahan, Yna. Pero gusto naming ligtas ka. May mga tao talagang nagsasamantala online. Pero mas maraming tao ang handang umalalay sayo sa totoong buhay.”

Lumuha si Yna. Ito ang unang beses na naramdaman niyang naiintindihan siya ng mas nakatatanda.

---

Tuluyang binura ni Yna si Rex sa kanyang messenger. Bina-block. Tinapos.

Masakit, ngunit malaya.

Sa klase, nakikitawa na siya sa mga kaklase. Sa bahay, mas malapit na siya sa kanyang pamilya. At sa sarili, mas buo na ang tiwala niya.

---

Pagkaraan ng ilang oras, dumating si Ynah sa bahay na tahimik at puno ng kalituhan. Habang pumasok siya sa loob ng kanilang tahanan, agad niyang nadatnan ang kanyang mga magulang—ang Nanay at Tatay—na nag-aalala, nakatingin sa kanya nang may mga tanong sa mata.

“Anak, kung may problema ka, sana sa amin ka muna lumapit,” malumanay na sinabi ng Tatay ni Yna, habang yakap siya ng kanyang Nanay na tila may pag-aalala sa kanyang kalagayan.

“Hindi namin layuning paghigpitan ka, gusto lang naming masigurado ang kaligtasan mo,” dagdag ng Nanay ni Yna, sabay pisil sa kanyang kamay bilang pagpapakita ng pagmamahal at pag-aaruga.

Sa mga sandaling iyon, dumaloy ang mga saloobin ni Ynah, na para bang muling nagbalik sa kanya ang lahat ng kabiguan at pagkalito mula sa nangyaring mga huling araw. Mula sa mga chatmate na akala niya'y mga tunay na kaibigan hanggang sa mga kwentong punong-puno ng pagtataksil. Ang mga tanong sa kanyang isipan ay napuno ng sagot mula sa mga magulang.

"Pasensya na po, Ma, Pa… Hindi ko na po uulitin. Sa inyo lang pala talaga ako ligtas," malungkot ngunit taimtim na sinabi ni Yna sa kanyang mga magulang.

Walang imik na tinanggap ito ng kanyang Nanay at Tatay, habang nagbigay sila ng mga yakap na puno ng sinseridad at pagmamahal.

“Walang problema, anak. Nandito kami para sa'yo, palagi,” tugon ng kanyang Tatay habang niyayakap siya ng kanyang Nanay na nagsisilbing kanlungan.

At doon, sa mga simpleng salitang iyon, napagtanto ni Ynah ang pinakamahalagang bagay sa buhay—ang pamilya.

Hindi man perpekto ang kanilang relasyon, hindi nila kailanman pinabayaan ang isa't isa. Sa kabila ng lahat ng kanyang pagkakamali at pagsubok, natutunan niyang ang tunay na kaagapay sa anumang sitwasyon ay ang mga taong may malasakit sa iyo at handang magbigay ng kanilang pagmamahal at gabay. Ang pamilya ang nagbigay sa kanya ng liwanag at lakas upang magsimula muli at magpatuloy sa pag-abot ng kanyang mga pangarap nang mas matatag.

Wakas

---

Mensahe ng Kwento:

Hindi lahat ng matamis sa chat ay totoo sa puso. Sa bawat koneksyon, gamitin ang isip at huwag hayaang malinlang ng panandaliang ligaya. Mas totoo ang pag-aalaga ng guro, magulang, at mga kaibigan kaysa sa mga salita sa screen.

Moral:

Ang tunay na kaibigan ay hindi kailangang hanapin sa malayo. Madalas, nasa tabi mo lang sila—handa kang pakinggan, unawain, at pangalagaan.