Episode 4 (One-Shot)

Masayang nagsimula ang araw ng kanilang camping trip. Nagtipon sina Jarred, Aya, Criselle, at ang kanilang mga kaibigan sa isang magandang lugar sa tabi ng ilog. Ito ay isang mainit na araw at ang lahat ay puno ng enerhiya at kaguluhan. Sinimulan nilang i-set up ang kanilang camping gear at tulungan ang isa't isa na ayusin ang kanilang lugar. Naghahanda na ang lahat para sa kanilang camping trip, ang iba ay naglalatag ng banig, habang ang iba ay naghahanda ng pagkain.

"Ang saya! Halos isang linggo na namin itong pinaplano," ani Aya, habang abala sa paglalaro sa tubig sa ilog.

Si Jarred, na nakatingin sa kanya, ay malumanay na sinabi, "Huwag kang masyadong mag-ingat, Aya. Baka masaktan ka."

Ngunit hindi nakinig si Aya at nagpatuloy sa paglalaro. "Kaya ko! Magtampisaw tayo sa tubig!"

Habang nagtatampisaw sila sa ilog, pinaalalahanan sila ni Criselle na mag-ingat at huwag masyadong lumayo sa pampang. "Huwag kang pumunta sa malalim na parte, baka magkagulo ka," mahinahon niyang sabi.

Ngunit puno ng kuryusidad ang puso ni Aya. Nakatuon ang kanyang mga mata sa malalim na bahagi ng ilog, at hindi siya mapigilan.

"Tara, Criselle! Mag-explore tayo," aniya habang nagsimulang magtungo sa bahagi ng ilog kung saan malalim ang tubig.

"Mag-ingat ka, Aya!" Nagbabala si Jarred, pero parang hindi narinig ni Aya. Nagpatuloy siya sa pagpunta sa dulo ng ilog.

Sa isang iglap, habang abala si Aya sa paggalugad, nadulas siya sa madulas na bato at nalunod. Nagulat ang lahat ng naroon at agad na naghiyawan.

"Aya!" Sigaw ni Criselle, habang halata sa mukha niya ang pag-aalala.

Habang natulala ang lahat, hindi na nagdalawang isip si Jarred at agad na tumalon sa tubig. Hindi alintana ang malakas na agos, nagsimula siyang lumangoy patungo kay Aya.

"Huwag kang mag-alala, Aya! Nandito ako!" Sigaw ni Jarred na sinusubukang habulin ang dalaga sa ilalim ng tubig.

Si Criselle, na hindi napigilan ang sarili sa takot, ay mabilis na tumingin sa paligid para sa isang bagay na magagamit niya upang matulungan sila.

“Kailangan kong maghanap ng paraan,” bulong ni Criselle, habang mabilis na naglakad patungo sa isang puno kung saan nakatali ang isang lubid.

Agad siyang sumugod para kunin ang lubid. Inihagis niya ito kina Jarred at Aya, na halos hindi na makaabot sa dalampasigan dahil sa malakas na agos. "Kunin ang lubid!" sigaw ni Criselle.

Habang si Jarred ay patuloy na nagpupumiglas na hilahin si Aya sa pampang, si Aya ay nagpupumilit na kumapit, ngunit nang makita ang lubid, sinimulan niya ang kanyang sarili upang makuha ito.

"Naabot ko na!" Sabi ni Aya habang dahan-dahan siyang hinila ni Jarred at Criselle patungo sa kaligtasan.

Nang makarating sila sa dalampasigan ay agad silang niyakap ng kanilang mga kaibigan. Nagpalakpakan ang lahat at naghiyawan sa tuwa. Hindi na nila namamalayan ang takot at kaba na kanilang nararamdaman. Sa wakas, ligtas na si Aya, at umupo sa tabi niya si Jarred, hingal na hingal. Tuwang-tuwa si Criselle na tinulungan sila.

“Malapit na iyon,” sabi ni Criselle habang nakatingin kay Aya.

Si Aya, nanginginig pa, nagpasalamat sa mga kaibigan. "Salamat sa inyong dalawa! Kung hindi dahil sa inyo, baka wala ako ngayon," nakangiting sabi niya.

Nang lumubog ang dilim at nagtayo sila ng kampo, lahat ay nagtipon sa palibot ng apoy. Si Criselle ay naghanda ng tsokolate at marshmallow, habang ang kanyang mga kaibigan ay masaya at nag-uusap.

"Gusto ba ninyong mag-marshmallows sa tsokolate?" tanong ni Criselle.

"Ako! Kukuha ko ng kanin at fried chicken, salamat!" sagot ni Jarred.

Nagtawanan ang lahat sa sagot ni Jarred, pati si Aya na pilit pa ring tinatago ang ngiti.

At sa kabila ng lahat ng pag-aalala at takot, nalaman nilang lahat na ang pinakamahalagang bagay sa kanilang camping trip ay hindi ang mga pakikipagsapalaran kundi ang pangangalaga at pagmamahal na mayroon sila sa isa't isa.

Moral ng kwento:

Sa bawat pakikipagsapalaran, ang tunay na yaman ay ang mga kaibigan at ang walang kapantay na pagkakaibigang nagtataguyod sa bawat isa sa mga oras ng pangangailangan. Huwag kalimutan ang kahalagahan ng pagiging maingat at magtiwala sa isa’t isa sa lahat ng aspeto ng buhay.