"Nagsimula ang lahat bago palang ako isilang...!"

Naaalala ko ang sabi ni Oppa 귱 na...kapag nagkaanak ang mama ko ay kanya raw itong mapapangasawa.

That time he was 4 years old. Nagdalang tao nga si Omma at ito ay lalaki at pinangalanan nila itong 숭진 kaso namatay ito ng maaga...

"Omma, sabi mo pakakasalan ko ang isisilang ni Imo?"

Lalaki naman eh! Omma di ako bakla!"-tawanan lang ang mga taong naroon...
after 5 years nanganak si Omma ulit at lalaki uli si Oppa 숭린.

"Omma lalaki ako di ako bakla! Ommmmaaamah!-nagkatinginan
lang ina at ama niya at si Omma at Appa.

After a year namatay si Oppa 숭진. At after 4 years nanganak nanaman si Omma at lalaki nanaman ang isinilang si Oppa 숭민.

Doctor: Lalaki po, ang anak nyo!

"As expected!" yun lang sabi sabay irap!
After 5 years nanganak na nanaman si Omma and it's me 숭아!

Nakaabot agad sa kaalaman niyang babae ang isisilang ni Omma kaya sugod agad si Oppa 신어 after ng class.

Walang mapagsidlan daw sya sa tuwa tila bumalik sa pagkabata, tila nagthrowback memory raw sa kanya lahat ng mga pangako ng kanyang ina.

Ngunit nanlumo siya nang maalala nyang ang layo ng agwat ng aming edad.

...so I ask him if he will marry me oneday?

He said...if you like me too. I will wait you to grow up.

Yes, I am!

Is that a promise?

Yeah! Sure!

After that our relationship is more solid than me and my brothers. At lalo na nang dumating si 숭의 sa buhay namin...

Kung saan pakiramdam ko walang nagmamahal sa akin kasi nakatutok silang lahat kay bunso. 3yrs lang ang agwat ko sa kanya.

That time attention seeker pa ako. Buti na lang at may Oppa 신어 ako na laging nariyan, di ko nararamdaman ang pakiramdam na may kulang sa akin dahil napupunan niya ang kulang sa buhay ko.

Hanggang sa magpaalam sya sa akin after his 30th birthday for military. At April 18 2010 year. After a month we migrate to Philippines and live there.